కవిత్వ'మో'క్షణం

.
కవిత్వమేనేమో
కాదేమో
తెలియదు

భావమో
అభావమో
అసలే తెలీదు

ఒక శూన్యంలోంచి మరో లోతైన శూన్యంలోకి
ప్రయాణమే మో
ఏమో!

ఛత్... నీకింకా భాషా వ్యాయా
మోహం మొహంమొత్తలా?
నిర్మొహమాటంగా విసుక్కుంటాడు

నీ మెదడింకా
సరళరేఖాచంక్రమణం మానలేదు

నిరీహ క్షణాల్లోని నీడల మాటలేవీ?
కలల అలల్లో
విలవిలలాడే తెగిపడ్డ
చంద్రబింబం చెప్పిన రహస్యం
ఏమిటి?
ఎందుకో ఒకందుకని అందురూ
అనేదే
ఎండిపోయిన చెట్టుకొమ్మపై ఉడత
పరుగెందుకు?

ప్రశ్నోపనిషన్మత్తులో
చిత్తయిన
చిత్తభ్రమరం

లోలోపల రాలిపోయే చీకటి
చినుకుల్ని నోరారా త్రాగలేని
ఓ చాతకాని చాతకపక్షీ!

విను

ప్రతిక్షణ కణ
జననమరణ
రణంలో
మృత్యువొక అసంబద్ధ వాక్యం

ప్రతి కవితాచరణమూ చర్వితచర్వణమే
అందుకే యీ పదాంతంలోనే
కవిత్వారంభం
.