ఒక తడి ఊహ

వాన చినుకుల సవ్వడిలో

ఒక గమ్మత్తైన లయ

ఓ పురానాదం

ప్రతిసారీ సరికొత్తగా

తడితెమ్మెర తాకిడిలో

ఊహకందని భావమేదో

ఝల్లుమనిపిస్తూ...

కురిసిపోయే మేఘానికి

ఇంతటి కవిత్వం నేర్పిందెవరో?

ఆ కవికులగురువే కాబోలు!

వారానికి ఒక్కరోజు

ఆ రోజు

సూర్యుడుకూడా బద్ధకంగా నిద్దర లేస్తాడు

గాలి

మత్తుగా ఒళ్ళువిరుచుకుని

ఆగి ఆగి కూస్తున్న బుల్‌బుల్‌పిట్ట అరుపొకటి మోసుకుంటూ 

సాగిపోతుంది

రోడ్లన్నీ ఎండాకాలపు సెలయేళ్ళవుతాయి

వారమంతా ఎక్కడికి వలసెళ్ళిపోయిందో!

నిశ్శబ్దం

నిర్జన వీధుల్లో బేఫికర్ షికారు చేస్తుంది

తోడుగా

ఎక్కడో రేడియోలోంచి వచ్చే పాత సినిమా పాట

వాన వెలసిన సాయంత్రంలా

బడి ప్రాంగణం

హడావిడి పడకున్నా

ఆ రోజుకూడా

క్రమం తప్పక పనిచేసేవి రెండే

ఒంట్లో గుండె

ఇంట్లో అమ్మ

దేహీ!

కొందరి దేహం సంగీతానికి

కొందరి దేహం కవిత్వానికి

మురళీ

పాళీ


మరి నా దేహం?

సందేహానికి

దేహళీ