నిన్న ఓ కవితని నిర్దాక్షిణ్యంగా
చించేశాను
రాలిపడి చెల్లాచెదరైన అ...క్ష...రా...లు...
మా అస్తిత్వం ఏమిటని మౌనంగా ప్రశ్నించాయ్
ఏం చెప్పను?
నేనూ ఓ అక్షరాన్నే
29 జూన్, 2009
దీనికి సబ్స్క్రయిబ్ చేయి:
కామెంట్లను పోస్ట్ చేయి (Atom)
కల మధ్యలో అప్పుడప్పుడు హఠాత్తుగా అరవాలనిపిస్తుంది. అది భయమో బాధో కోపమో ఆనందమో...
కానీ నోరు పెగలదు. ఎంత గొంతు చించుకున్నా శబ్దం బయటకి రాదు.
గుండెల్ని పిండేసే బాధ. నేను మూగనైపోయానేమో అని భయం. గింజుకొని గింజుకొని గట్టిగా ప్రయత్నిస్తే చివరికి...
ఒక సన్నని మూలుగు...
అలాంటి మూలుగులే మీకిక్కడ వినిపిస్తాయ్.
కానీ నోరు పెగలదు. ఎంత గొంతు చించుకున్నా శబ్దం బయటకి రాదు.
గుండెల్ని పిండేసే బాధ. నేను మూగనైపోయానేమో అని భయం. గింజుకొని గింజుకొని గట్టిగా ప్రయత్నిస్తే చివరికి...
ఒక సన్నని మూలుగు...
అలాంటి మూలుగులే మీకిక్కడ వినిపిస్తాయ్.
చాలా బాగుందండి.
రిప్లయితొలగించండి@ఆత్రేయగారు,
రిప్లయితొలగించండిThank you.
I LIKE THESE LINES
రిప్లయితొలగించండి@జాన్హైడ్ కనుమూరిగారు,
రిప్లయితొలగించండిThank you.